เตรียมตัวเดินทาง เด็กหอ

                                                                                                             


                 




                      เมื่อได้ที่เรียนต่อหรือบางคนอาจเป็นที่ทำงาน สิ่งที่เราจะต้องทำต่อจากนี้คือการเตรียมตัวที่จะเดินทางออกไปจากบ้านที่เคยอยู่ เคยกิน เคยเล่น เคยนอน เเละอีกสาระพัดเคยที่เราทำอยู่จนเป็นนิสัย ถึงตอนนี้สิ่งเหล่านั้นเราต้องทิ้งไว้ด้านหลัง เเล้วมุ่งไปยังข้างหน้าด้วยความมุ่งมั่น เหนือสิ่งอื่นใดนอกจากการที่เราจะต้องเตรียมตัวให้พร้อมเเล้ว สิ่งสำครับที่สุดของชีวิตเด็กหอ ก็คือ "เตรียมใจ" ครับซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญมากโดยจะเกิดขึ้นกับทุกคนครับไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงหรือชายเพียงเเต่จะมากหรือน้อยก็ขึ้นอยู่เเต่หละรายบุคคลไปว่าจะมีสภาพจิตใจเข็มเเข็งสักเพียงไร
       
              มันไม่ใช้เรื่องเเปลงอะไรเลยครับที่คนเราจะคิดถึงสิ่งเก่าๆ สถานที่ หรือเเม้กระทั้งบุคคลต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพ่อ เเม่ พี่น้อง ญาติสนิมมิตรสหาย ที่เคยพูด เคยจากัน เมื่อเดินทางมาพบกับสิ่งใหม่ๆ สภาพเเวดล้อมใหม่ๆ เเน่นอนครับมนุษย์เราสามารถปรับตัวเค้ากับสิ่งเรานั้นได้อย่างเเน่นอน เเต่จะช้าหรือเร็วก็ขึ้นอยู่กับเเต่หละบุคคลอยู่ดี สำหรับตัวผมวันเเรกที่มาถึงยังสถานที่ใหม่นั้น ผมมีความรู้สึกได้ทันที่ถึงความวุ่นวานโกลาหล.."ผมเป็นคนบ้านนอกเเล้วเข้ามาเรียนที่กรุงเทพ น่ะครับ"  ที่เเตกต่างที่เห็นได้ชัดเลยคือ รถครับ!!! ไม่ว่าจะรถยนต์ รถเมล์ รถมอเตอร์ไชต์วิ่งไปวิ่งมาเวียนหัวไปหมด ทุกที่เติมไปด้วยรถที่วิ่งไปวิ่งมาเต็มไปหมดบางทีก็จอดติดไฟเเดงยาวเป็นกิโลก็มีเห็นเเล้วมันช่างน่าเวทนาเสียจริง

            นอกจากความเเตกต่างสภาพความเป็นอยู่เเล้ว อันนั้นก็สำคัญครับ "ภาษา" โอ๊ !!! ผมพูดเเต่อีสานเเล้วผมจะพูดไทยกับเค้าได้หรือเปล่านิ ตอนเเรกนะครับก่อนที่จะขึ้นมาเรียนที่กรุงเทพผมคิดไว้เเล้วว่าจะพูดเเต่อีสานนี้เเหละ เเต่ที่ไหนได้หละเอาเข้าจริง ตายหละหว่าา ไม่มีใครคุยกับเรารู้เรื่องเราต้องค่อยๆ หัดพูดไทยให้ทท่อง !!! เอ๊ยคล่อง 555 เเละผมก็ใช้เวลาอยู่นานเลยหละครับกว่าจะพอพูดได้สำเนียงไทยบ้าง สำหรับตอนนี้ก็คงพอเเค่นี้ก่อนนะครับเดียว วันหลังผมจะมาพูดถึงการไปดูหอพักเเก่นเรื่องของเราครับ ว่าจะสนุกมากสักเเค่ไหน

คำคมประจำโพส

 "รักในวัยเรียน     เหมือนจุดเทียนกลางสายฝน"

โดย : เด็กหอ

หากผิดพลาดประการใดก็น้อมรับคำติชมเพื่อเเก้ใขในโอกาสต่อไป